17 ağustos 2018.
dido miğun guis derdi meraği.
en sevdiği sanatçıyı sadece üzgün olduğu zaman ve yolda dinleyen bir insanım.emniyet ev mesafesi benim için üç kez gyuli çkimi'dir. diplomamı aldım.akşam oturup tam olarak dört yıl içinde kazandığım şeyler listesine bir kağıt parçası,biraz sen,biraz tiyatro bileti,biraz da kitap kaldı diye ekledim.ve iyi ki sen. dört yıl boyu yürüyüdüğümüz,birlikte gidelim diye her gün uzatarak gittiğimiz yoldan geldik.sonra hep oturduğumuz bank.biz yalnızlaşırken yine de gülümsemenin getirdiği kalabalığa şükrediyorum.insan yan yana oturup susmayı özlüyormuş ve iyi ki sen varsın.si vardisu uçguku do. bazen ‘bir dönem kalbim yokmuş gibi davrandım.ama o hep vardı,kalbim takma değil.’ bazen de allah'ım kalbime mukayyet ol dediğim bir zaman.insan aldanmaktan korkuyor.ve ben ne yapacağımı bilmiyorum.yol içimizde. bunları düşünürken can sağlığının sıkıntılarını büyük acılarla çekmiş, atlatmış olduğumu unutmuşum gibi çok acı şeyleri görünce şükrediyorum.günün sonunda birini kaybettiğini öğreniyorsun.tepkisiz kalmak.ve bazen de allah'ım yine mi dememek için susmak.bilmiyorum,ben bunu yaşamıştım,çok zordu. yine de gülümseyebileceğim günlere seslenip yurdun duvarında olduğu gibi güneş topla benim için diyorum.yaz üçgenini izleyip balkondan ayaklarını sarkıtmalı günün sonuna geldik.kalbinize ve gökyüzüne iyi bakın.biraz allah,azıcık kuşlar. j'ai des feux dans mon coeur* bulutsa,tozsa,beni kırarsa,ankara.
en sevdiği sanatçıyı sadece üzgün olduğu zaman ve yolda dinleyen bir insanım.emniyet ev mesafesi benim için üç kez gyuli çkimi'dir. diplomamı aldım.akşam oturup tam olarak dört yıl içinde kazandığım şeyler listesine bir kağıt parçası,biraz sen,biraz tiyatro bileti,biraz da kitap kaldı diye ekledim.ve iyi ki sen. dört yıl boyu yürüyüdüğümüz,birlikte gidelim diye her gün uzatarak gittiğimiz yoldan geldik.sonra hep oturduğumuz bank.biz yalnızlaşırken yine de gülümsemenin getirdiği kalabalığa şükrediyorum.insan yan yana oturup susmayı özlüyormuş ve iyi ki sen varsın.si vardisu uçguku do. bazen ‘bir dönem kalbim yokmuş gibi davrandım.ama o hep vardı,kalbim takma değil.’ bazen de allah'ım kalbime mukayyet ol dediğim bir zaman.insan aldanmaktan korkuyor.ve ben ne yapacağımı bilmiyorum.yol içimizde. bunları düşünürken can sağlığının sıkıntılarını büyük acılarla çekmiş, atlatmış olduğumu unutmuşum gibi çok acı şeyleri görünce şükrediyorum.günün sonunda birini kaybettiğini öğreniyorsun.tepkisiz kalmak.ve bazen de allah'ım yine mi dememek için susmak.bilmiyorum,ben bunu yaşamıştım,çok zordu. yine de gülümseyebileceğim günlere seslenip yurdun duvarında olduğu gibi güneş topla benim için diyorum.yaz üçgenini izleyip balkondan ayaklarını sarkıtmalı günün sonuna geldik.kalbinize ve gökyüzüne iyi bakın.biraz allah,azıcık kuşlar. j'ai des feux dans mon coeur* bulutsa,tozsa,beni kırarsa,ankara.
Yorumlar
Yorum Gönder