10 eylül 2018.
ben herkesten gitmeye, böyle bir sabah karar verdim. kahvaltı masasında otlu peynir duruyor; dünya, beni fark etmiyordu. ben o sabah,bir kapı kapattım. herkesin içinden. ve herkesin üstüne.
Bu blogdaki popüler yayınlar
12 ağustos 2018.
omnia fui,nihil expedit. ‘bindiğin daldan düşmüşsün.yara öyle büyük ki sen mi kesmişsin yoksa kendisi mi kırılmış bilmiyorsun.burada mühim olan düşmüşlüğün.bir zaman sonra düşmenin şaşkınlığı da yaranın yaralığı da geçmeye başlayacak.ve iyileşmek soruları getirecek peşinden.dal nasıl kırıldıyla başlayan yol,ben neden oradaydıma varacak.düşmek neden ister.burada mühim olan düştüğüne kendini ikna etmendir.düştüğüne inanmadan iyileştiğine ikna olamazsın.düştünse iyileşmek için düştün.burada mühim olan hikâyenin devamıdır.’ daha işimiz bitmedi,öykümüz sona ermedi. patch biraz sana biraz da homer’a ihtiyacım var hepsi bu. megha uçmazsa ,ankara .
kuş'a dair
senin kalbin kırıldıkça boy veren o ağaç gibi güçlü. kalbin senin, kesildikçe daha çok uzayan saçların matematiği kadar kesin. bittim diye ağladığın her gecenin perdesi güneşe açılıyor ve ağzın hala yapabiliyorken her akşam yemekte annene çiçekleri anlatıyorsun. her tohumu bir kez cebine koymuşsun. her fidan bir kez elinden geçmiş. hala dokunabiliyorken öfkeye ve sevgiye sağlı sollu uzanmışsın. asla vazgeçmeyeceksin. umut yok derken çiçek suladığını fark ettiğin o sabahı hatırla. senin kendine küslüğün dudağınla omzunun arası kadar. sırtını duvara ver. kendini öp. elinden, bileğinden, bıçağın sana ihanet ettiği yerden öp. kesilmişsin. kanamışsın. kabuklanmışsın. asla vazgeçmeyeceksin. üstünü ört, fermuarını çek. en sevdiğin mevsim gelmiş. her şeyin özrü budur belki demişsin bir ağacın kabuğunu severken. aynı yerimizden belki. bu bizim en kör tesellimiz. hala çocuklar koşturuyor etrafımızda. hala lütfen diyebilen insanlar var. hala bulutlar. boynumuzda şal, ceplerimizde onar parmak. vaz...
Yorumlar
Yorum Gönder